ม. 1 : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 150 / 480

ชีวิต คือ การเข้ากลาง ถ้าลูกนิ่งแน่นจริง ๆ จะมีความปีติ และภาคภูมิใจมาหล่อเลี้ยงตลอดเวลา มีความภาคภูมิใจด้วยตัวของลูกเอง ความพยายามหรือฝืนในการนั่งธรรมะจะไม่มี ๆ เลย จะมีแต่ความสุข ความบริสุทธิ์เพิ่มข

ชีวิตคือการเข้ากลาง เมื่อลูกมีความนิ่งแน่นจริง ๆ จะรู้สึกถึงความปีติและความภาคภูมิใจที่จะมาหล่อเลี้ยงตลอดเวลา ความพยายามในการนั่งธรรมะจะไม่มี แต่จะนำไปสู่ความสุขและความบริสุทธิ์ ซึ่งเป็นพื้นฐานของการพ

๑๙๘ ลูกได้โอกาสมานั่งธรรมะแล้ว ไม่มี ภารกิจหยาบ ไม่มีเครื่องกังวล หมู่คณะให้ โอกาสลูก ให้ลูกประกอบความเพียรอย่างเต็มที่ ให้มีหน้าที่อย่างเดียว คือ มุ่งไปสู่ภายใน ลูกจะ มีความภูมิใจในความเป็นนักรบกองทั

เนื้อหานี้พูดถึงการนั่งธรรมะในบรรยากาศที่ไม่มีภารกิจหรือความกังวล โดยเน้นการมุ่งสู่ภายในและความภูมิใจในความเป็นนักรบกองทัพธรรม หลวงพ่อแนะนำให้ดูภาพภายในอย่างสบายๆ และไม่กดดัน แม้จะมีการดูดวงหรือองค์พร

๒๔๔ รายนามเจ้าภาพร่วมอนุโมทนาบุญ มหาปูชนียาจารย์ทุกท่าน น้อมบูชาธรรมโดย พระครูสมุห์วิษณุ ปญฺญาทีโป พระครูใบฎีกาอำนวยศักดิ์ มุนิสกฺโก พระสุรสิทธิ์ สุรสิทฺโธ พระไชยยศ ยสวํโส พระสุรพงศ์ ธมฺมวํโส พระจิระศ

บทความนี้นำเสนอรายชื่อเจ้าภาพร่วมอนุโมทนาบุญที่มีชื่อเสียง และได้รับการยกย่องในด้านการทำความดีและการสนับสนุนการปฏิบัติธรรม ในงานบุญต่างๆ ที่จัดขึ้น รวมถึงข้อมูลของกลุ่มปฏิบัติธรรมที่มีชื่อเสียงและส่วน

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสเรื่องความร่มเย็นเป็นสุขของประชาชนไว้ในที่หลายๆ แห่ง และเมื่อตรัสครั้งใด จะต้องยกสัมมาทิฏฐิเป็นเบื้องต้นทุกครั้งไป มีตัวอย่างดังนี้ “ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย บุคคลคนเดียว เมื่อเกิดขึ

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสถึงความร่มเย็นและความสุขของประชาชน โดยยกสัมมาทิฏฐิเป็นเบื้องต้นที่สำคัญ บุคคลที่มีสัมมาทิฏฐิย่อมทำให้ผู้คนเข้าสู่สัทธรรมและเกื้อกูลต่อเทพยดาและมนุษย์ การมีสัมมาทิฏฐิในใจเปิดทางใ

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสถึงลักษณะของสัตบุรุษไว้ ดังนี้ “ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย สัตบุรุษเป็นผู้มีความเห็นอย่างสัตบุรุษอย่างไร คือ สัตบุรุษในโลกนี้ เป็นผู้มีความเห็นอย่างนี้ว่า ทานที่ให้แล้วมีผล ยัญที่บูชาแ

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสถึงลักษณะของสัตบุรุษซึ่งเป็นผู้มีความเห็นว่าผลของกรรมมีจริง สัตบุรุษคือผู้ที่มีสัมมาทิฏฐิในการเชื่อมั่นในกรรม บุญ และบาป การทำทาน รักษาศีล และเจริญสมาธิภาวนาเป็นแนวทางดำเนินชีวิ

พระพุทธศาสนาได้สอนเรื่องนี้ไว้ ซึ่งถือเป็นหลักตัดสินว่าสิ่งใดควรทำ สิ่งใดไม่ควรทำ เรียกว่า หลักกรรม หรือหลักแห่งการกระทำ หลักกรรมนี้แบ่งออกเป็น 2 ด้าน คือ กรรมดี และกรรมชั่ว บุคคลใด กระทำความดีย่อมได้

พระพุทธศาสนาได้สอนเรื่องหลักกรรมซึ่งก็คือการทำความดีและความชั่ว โดยกรรมดีจะนำไปสู่การได้รับบุญและไปยังแดนสวรรค์ ส่วนกรรมชั่วจะนำไปสู่การได้รับบาปและทุกขเวทนาในนรก การยึดมั่นในกรรมและมิจฉาทิฏฐิก็เป็นสา

ชนิดของกิเลส มี 3 ชนิด คือ 1. โลภะ คือ ความโลภ หรือความตระหนี่หวงแหนที่อยู่ในใจ 2. โทสะ คือ ความโกรธ หรือความพยาบาท อาฆาต ปองร้ายผู้อื่น 3. โมหะ คือ ความหลง หรือความไม่รู้ในความเป็นจริงของโลกและชีวิต

เนื้อหานี้อธิบายเกี่ยวกับกิเลส 3 ชนิด ได้แก่ โลภะ (ความโลภ), โทสะ (ความโกรธ), และโมหะ (ความหลง) รวมถึงทางแก้ไขอุปสรรคในชีวิตโดยการทำบุญ บุญมีความหมายว่าเป็นเครื่องชำระล้างใจและยังมีการจำแนกวิธีการทำบุ

ส่วนทิฏฐชุกัมม์ (ข้อ 10) สามารถจัดเข้าได้ทั้งทาน ศีล และภาวนา ดังนั้น การทำทานหรือการให้ (ทานมัย) จึงจัดเป็นหนึ่งในวิธีการทำบุญ หรืออาจกล่าวได้ว่า การทำทาน เป็นการกระทำที่ก่อให้เกิดบุญขึ้นในใจของผู้ให

บทความนี้กล่าวถึงทานหรือการให้ในพระพุทธศาสนา ซึ่งจัดอยู่ในทิฏฐชุกัมม์ สามารถแบ่งเหตุผลของการให้ทานออกเป็นหลายประการ ตั้งแต่การให้เพราะความหวัง การให้เพื่อหลีกเลี่ยงความกลัว หรือการให้เพราะเห็นว่าทานเป

บุญจึงเป็นเหมือนขุมทรัพย์ใหญ่ ที่คอยติดตามและบันดาลให้เกิดสิ่งที่ดีงามกับผู้เป็นเจ้าของ ประดุจเงาตามตัว ผู้มีบุญมาก ชีวิตย่อมมีอุปสรรคน้อย ตรงข้ามกับผู้ที่มีบุญน้อย ชีวิตย่อมมีอุปสรรคมาก และยิ่งเรามีบ

บทความนี้พูดถึงการทำทานในพระพุทธศาสนา โดยบุญถูกเปรียบเสมือนขุมทรัพย์ที่ช่วยให้ชีวิตมีความสุขและอุปสรรคลดน้อยลง ผู้มีบุญจะมีโอกาสบรรลุพระนิพพานได้ง่ายขึ้น การสั่งสมบุญจึงจำเป็นสำหรับการใช้ชีวิตอย่างมีค

3.3.2 สัปปุริสทาน ส่วนทานของสัตบุรุษเป็นไปในทางตรงกันข้าม คือเป็นการให้ของคนดี คนมีปัญญา ผู้ฉลาดใน การดำเนินชีวิตนั้นจะให้ด้วยวิธีการที่ดี ซึ่งเมื่อให้แล้วจะไปพัฒนาคุณภาพชีวิตของผู้ให้ให้ดีขึ้น ประณีต

สัปปุริสทานเป็นการให้ที่มาจากสัตบุรุษหรือคนดี ซึ่งมีการให้โดยเคารพและมีความเข้าใจในคุณค่าและผลที่จะเกิดจากการให้ การให้ในลักษณะนี้มีเป้าหมายเพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตของผู้ให้ให้ดีขึ้นด้วยคำสอนจากพระสัมมาส

สัปปุริสทาน อย่างที่ 3 ยังมีการให้ของคนดีอีกอย่างหนึ่ง ซึ่งพระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้ใน ปฐมสัปปุริสสูตร มี 8 ประการ ดังนี้ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย สัปปุริสทาน 8 ประการนี้ 8 ประการเป็นไฉน คือ ให้ของสะอาด 1

เนื้อหานี้กล่าวถึงหลักการทำทานหรือสัปปุริสทาน ตามที่พระเจ้าตรัสไว้ นำเสนอ 8 ประการที่เป็นองค์ประกอบในการทำทานที่ดี ได้แก่ การให้ของสะอาด, การให้ตามกาล, การเลือกให้ที่เหมาะสม, จิตที่ผ่องใส, การให้ของปร

เขาไม่อาจจะปกปิดทรัพย์ที่มากมายขนาดนั้นได้ จึงคิดว่าควรที่จะกราบทูลพระราชาให้ทรงทราบ ดีกว่า แล้วได้นำเอาทองคำจำนวนหนึ่งใส่ถาดไปเฝ้าพระราชา กราบทูลเรื่องทั้งหมดให้ทรงทราบ พระ ราชาส่งราชบุรุษไปขนทองคำที

เรื่องราวนี้พูดถึงนายปุณณะที่ไม่ปกปิดทรัพย์และกราบทูลพระราชาเกี่ยวกับทองคำ จากนั้นพระราชาได้ทราบเรื่อง และทรัพย์สินกลายเป็นทองคำต่อหน้าต่อตา รวมถึงบทบาทของการทำทานซึ่งส่งผลดีให้กับผู้ทำทาน แสดงให้เห็น

ทั้ง 3 ระยะ เป็นสำคัญ คือ ก่อนให้ก็ดีใจ ขณะให้ก็เลื่อมใส และหลังจากให้แล้วก็ปีติเบิกบานใจ หากสามารถ ประคองเจตนาทั้ง 3 ระยะนี้ได้ นั่นย่อมหมายถึงอานิสงส์ผลบุญที่จะเกิดขึ้นอย่างสุดประมาณ ดังที่ พระผู้มี

การให้ทานมีความสำคัญมากในพระพุทธศาสนา โดยมีเจตนา 3 ระยะ คือ ก่อนให้ ก็ดีใจ, ขณะให้ มีกำลังใจดี, และหลังจากให้ มีความปีติเบิกบาน หากมีเจตนาบริสุทธิ์จะส่งผลอานิสงส์ให้มากขึ้น การให้ทานแก่ผู้มีศีลเป็นทาท

อนึ่ง ทายกจะถวายเสนาสนะ มีมหาวิหาร หรือโลหปราสาทหลายแสนหลัง ยังมีอานิสงส์น้อย กว่าธรรมทาน ที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าอนุโมทนาด้วยพระคาถาเพียง 4 บาท การแสดงธรรม การบอกธรรม การฟังธรรม มีอานิสงส์ยิ่งใหญ่ และป

เนื้อหาอธิบายถึงอานิสงส์ของธรรมทานซึ่งยิ่งใหญ่กว่าการให้ในแบบอื่นๆ การการฟังธรรมช่วยให้เกิดความศรัทธาและทำความดี. ตัวอย่างจากพระราชาโรชะมัลลกษัตริย์ที่เริ่มต้นทำบุญเพราะกลัวการลงโทษ แสดงถึงอิทธิพลของก

5. จักไม่กล่าวคำที่กระทบตนและผู้อื่น คือไม่แสดงธรรมโดยยกความดีของตัวเองเพื่อโอ้อวด หรือ ยกความผิดพลาดหรือจุดด้อยของคนอื่นขึ้นมาเป็นเหตุเพื่อประจานความผิด หรือกล่าวล้อเลียนเขา ต้อง กล่าวมุ่งอธิบายธรรมะ

เนื้อหาเกี่ยวกับการแสดงธรรมและอานิสงส์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นจากการสอนและฟังธรรม โดยระบุว่าผู้แสดงธรรมควรไม่กล่าวคำที่กระทบตนและผู้อื่น ต้องมีวิธีการอธิบายที่ไม่ทำให้ผู้อื่นเสียหาย โดยเน้นประโยชน์ที่ทั้งผู้

ที่มาอาราธนาให้ทรงปรินิพพานว่า “ดูก่อนมารผู้มีบาป ภิกษุผู้เป็นสาวกของเราจักเป็นผู้ฉลาด ได้รับแนะนำ แกล้วกล้า พหูสูต ทรงธรรม ปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม เป็นผู้ปฏิบัติชอบ ประพฤติตามธรรม เรียนกับอาจารย์ของต

การฟังธรรมมีความสำคัญต่อการพัฒนาจิตใจและการเข้าถึงคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า ผู้ฟังธรรมควรมีคุณสมบัติเพื่อให้การฟังเกิดประโยชน์สูงสุด เช่น ไม่ดูแคลนหัวข้อและผู้แสดงธรรม อย่ามีทัศนคติว่าเราไม่สามารถเข้าใจ

6. เว้นบริโภคโภชนะในเวลาวิกาล คือ ตั้งแต่เที่ยงแล้วจนอรุณขึ้นมาใหม่ 7. เว้นจากการขับร้องประโคมดนตรี ดูการละเล่นต่างๆ อันเป็นข้าศึกแก่กุศล ตลอดจนลูบไล้ ทัดทรง ประดับตกแต่งร่างกาย ด้วยดอกไม้ ของหอม เครื

บทความนี้อธิบายเกี่ยวกับปาริสุทธิศีล ซึ่งเป็นศีลสำหรับผู้ที่มุ่งสู่ความบริสุทธิ์ในชีวิต โดยเฉพาะพระภิกษุในพระพุทธศาสนา มี 4 ประการ ได้แก่ ปาฏิโมกขสังวรศีล อินทรียสังวรศีล และอื่นๆ ที่ช่วยให้การปฏิบัติ

บทที่ 6 ศีล 5 ปกติของความเป็นมนุษย์ 1. ปาณาติปาตา เวระมะณี สิกขาปะทัง สะมาทิยามิฯ ตั้งใจงดเว้นจากการฆ่าสัตว์ 2. อะทินนาทานา เวระมะณี สิกขาปะทัง สะมาทิยามิฯ ตั้งใจงดเว้นจากการลักทรัพย์ 3. กาเมสุมิจฉาจา

บทที่ 6 ถามเกี่ยวกับศีล 5 ซึ่งเป็นหลักในการใช้ชีวิตอย่างปกติของมนุษย์ โดยมีการตั้งใจงดเว้นจากการทำบาปต่าง ๆ เช่น การฆ่าสัตว์ การลักทรัพย์ การประพฤติมิชอบ และการดื่มสุรา ศีลมีความสำคัญต่อการดำรงชีวิตอย

6.1.1 ศีล 5 เป็นคุณธรรมพื้นฐาน เป็นเครื่องช่วยควบคุมกายวาจาของมนุษย์ให้เรียบร้อย เพื่อ ให้มนุษย์อยู่ร่วมกันในสังคมอย่างสงบสุขพอสมควร หากมีผู้ใดทำผิดศีลข้อใดข้อหนึ่ง หรือหลายข้อแล้ว ก็ จะแสดงพฤติกรรม ห

ศีล 5 เป็นคุณธรรมพื้นฐานที่ช่วยควบคุมพฤติกรรมของมนุษย์ให้เป็นระเบียบเรียบร้อยเพื่อลดความวุ่นวายและสร้างสังคมที่สงบสุข โดยเกิดจากสามัญสำนึกที่มุ่งหวังให้ทุกคนมีความปลอดภัยและไม่มีการทำร้ายกัน ในพระธรรม

อีกประการหนึ่ง อริยสาวกย่อมพิจารณาเห็นดังนี้ว่า ผู้ใดพึงพูดกะเรา ด้วยถ้อยคำเพ้อเจ้อ ข้อนั้นไม่เป็นที่รักที่พอใจของเรา ฯลฯ ตนเองย่อมงดเว้น จากสัมผัปปลาปะ (เพ้อเจ้อ) ด้วย ชักชวนผู้อื่นเพื่อให้งดเว้นจากส

บทความนี้กล่าวถึงการพิจารณาของอริยสาวกว่า ความรักชีวิตนั้นสอนให้มนุษย์มีจิตเมตตาและไม่เบียดเบียนผู้อื่น โดยชี้ให้เห็นว่าแต่ละชีวิตนั้นรักและหวงแหนชีวิตตน รวมถึงทรัพย์สินต่างๆ โดยเน้นการถือศีลและไม่ประ